Historiek van de
'Koninklijke Kring Reserveofficieren Leuven'
Op 15 april 1934 verscheen in "Le Journal des Petites
Affiches" n°
15/116e jaargang volgend bericht:
"Oproep tot de reserve-officieren. Onder toedoen van den heer
Minister van Landsverdediging is een nationale groepering van
reserve-officieren
totstand gekomen. De heeren reserve-officieren die wenschen deel uit te
maken van dit organisme, gelieven hun toetreding te sturen aan den
reserve-luitenant VANHOVE, 53, Brouwersstraat, Leuven."
Dit is de eerste keer dat er melding gemaakt wordt van de
Kring voor Reserveofficieren van Leuven.
Luitenant Emmanuel, Pierre Vanhove, geboren te Leuven op 29
augustus1902,gehuwd met Vander Haeghen, Auguste, was onderwijzer. Hij
was zeer
actief in alle zaken die met de verdediging van het land of de
bescherming van de
bevolking te maken hadden. Hij is, enkele tijd voor de Duitse inval van
1940, zelfs
medeoprichter geweest van een school voor de passieve luchtverdediging.
Zijn inzet en enthousiasme werden hem onder de oorlog echter fataal.
Hij
werd door de Duitse bezetter gedeporteerd en werd op 2 maart 1944 te
Breendonk
gefusilleerd.
Na de dood van luitenant Vanhove, en als gevolg van de oorlog, is het
enkele jaren stil geweest rond de reserveofficieren van Leuven.
Onder impuls van Yves Hanset, een jonge doctor in de rechten
en Joseph Van Messem, leraar, werd op 24 augustus 1954 een brief
gestuurd aan enkele
vrienden reserveofficieren. Ze nodigden hen uit om de Vriendenkring van
de
Reserveofficieren van Leuven nieuw leven in te blazen. Het opzet lukte
en de officiële stichtingsvergadering van de herboren kring ging door
in het
college De Valk, Tiensestraat, waar toen een kazerne was. Een
vergaderlokaal
werd verkregen in de Tarweschoofkazerne, Parkstraat te Leuven.
Onder de enthousiaste leiding van de heer Van Messem, die de
eerste
voorzitter werd, gesteund door de erevoorzitter notaris Roberti de
Winghe en
Yves Hanset, hernam de kring zijn activiteiten.
In 1957 waren er al een vijftigtal leden. De kring sloot dan
aan bij
de NAVRO
(Nationale Vereniging voor Reserveofficieren) en kon van af dan ook
rekenen op
de steun van de "School Kwartiermeester en Transport " te Heverlee.
(later: Logistiek Centrum van de Landmacht).Deze steun wordt thans
verdergezet door het Hoofdkwartier van de Brigade Para Commando
De heer Van Messem is gedurende twintig jaar voorzitter
geweest. Hij
werd
opgevolgd door LtKol Ernest Vandenhoeck,LtKol Ray Ieven en LtKol Jan
Antonneau.
Thans is LtKol Pierre Dewit de voorzitter.
De kring van Leuven bestreek gedurende vrij lange tijd een
groot rekruteringsgebied. Er waren leden van Diest en Tienen en zelfs
verder.
Door het oprichten van nieuwe kringen in die steden, komen praktisch al
onze leden uit Leuven of de onmiddellijke omgeving. De kring telde toen
323 leden.
Door de opschorting van de dienstplicht telt de kring nog 80 leden.
Eenmaal de nieuwe reserve op punt gesteld zal automatisch het aantal
leden weer toenemen.
Zoals andere kringen, heeft Leuven steeds deelgenomen aan
allerhande militaire
activiteiten zoals competities, oefeningen en schietwedstrijden. Op
internationaal vlak zijn de leden van onze kring ook altijd zeer actief
geweest
en namen ze deel aan congressen en bezoeken in de diverse NATO-landen.
Regelmatig worden buitenlandse delegaties ontvangen door onze
vereniging.
Doorheen de jaren heeft de kring van Leuven steeds een
bijzondere
aandacht
besteed aan de relaties met de burgerbevolking. Zo wordt bijvoorbeeld
jaarlijks
een wandeltocht georganiseerd voor een breed publiek en worden er
discussieavonden gehouden over belangrijke nationale en internationale
defensieproblemen.
Sedert 4 september 1989 gaf Zijne Majesteit de Koning de
toelating
om het
predikaat koninklijke aan onze kring toe te voegen, zodat de officiële
naam van
onze vereniging thans is: "Koninklijke Kring voor Reserveofficieren van
Leuven."
Tot slot mag niet vergeten worden te vermelden dat door een
gelukkig
toeval,
onze kring thans de bewaarder is van het vaandel van de "Belgian War
Veterans 1914-1918, Los Angeles, Californië."
Tevens werd - ter
gelegenheid van de
organisatie in Heverlee van de algemene vergadering van KNVRO op 16
maart 1999
een eigen vaandel van de vereniging ingehuldigd.
|
Historiek van de
'Kring Reserveofficieren West
Brabant'
De Kring van Reserveofficieren West-Brabant (K.R.O.W.B.) werd op 14
januari 1961 gesticht onder de benaming Bond van Vlaamse
Reserveofficieren Pajottenland als lokale afdeling van B.V.R.O. met
bestuur te Antwerpen.
In de loop van 1962 werden onderhandelingen gevoerd met
B.V.R.O.-Antwerpen teneinde een afdeling halle op te richten. Gezien
het barre winterweer begin
1963 werd de stichtingsvergadering meerdere malen uitgesteld.
B.V.R.O.-Halle zag uiteindelijk toch het levenslicht op 22 maart 1963
tijdens de stichtingsvergadering in de brandweerkazerne.
Er werd meteen op de aktiviteiten en oefeningen van de bestaande
afdeling Pajottenland ingepikt. Zo werd een eerste aktiviteit met
militair karakter gepland op 07 december 1963. Deze oefening droeg de
naam Breugel - Waterhoek en bestond uit een schietwedstrijd met
long-rifles .22 bij duisternis op verlicht doel en een kaartleestocht
van 9 km.
Op 19 september 1964 werd na ruggespraak met de besturen van
B.V.R.O.
Pajottenland en BVRO Brussel een kring van reserveofficieren opgericht
onder de benaming B.V.R.O. Halle-Vilvoorde wat in feite neerkwam op het
fusioneren van de voornoemde afdelingen tot één kring.
Onmiddellijk werd een reglement van inwendige orde opgesteld
en werd er overgegaan tot ledenwerving. Het toenmalige
B.V.R.O.-tijdschrijft "De Schrans" werd onder de leden verspreid.
In 1965 kreeg B.V.R.O.-Halle-Vilvoorde de huidige benaming
van Kring van Reserveofficieren West Brabant en sloot bij N.V.R.O. aan.
K.R.O.W.B. had toen en heeft nu nog als werkgebied het
administratief arrondissement Halle-Vilvoorde. De kring kon zich in de
beginperiode verheugen op een gevarieerde en doeltreffende werking dank
zij de inzet van bestuur en leden.
Later volgen vervolmakingsprestaties in samenwerking met
andere kringen en met G.D.C.R. Brabant, waaronder zelfs een
overlevingsproef in de schilderachtige streek van Bouillon, uitgewerkt
door de toenmalige Maj MILITIS.
In oktober 1971 wordt een bezoek gebracht aan de installaties van de
Regie der Luchtwegen en aan de 15 Wing te Zaventem en te Melsbroek, en
in hetzelfde najaar wonen een aantal leden van de kring de
herfstmaneuvers in Duitsland bij.
Datzelfde jaar viert K.R.O.W.B. ook het tienjarig bestaan.
Tijdens een vriendenmaal, te dezer gelegenheid aangeboden, schetst de
toenmalige Maj (R) R. VAN AERSCHOT, later nationaal ondervoorzitter van
N.V.R.O. de rol van de reserve als volgt:
Zij moet operationeel zijn en blijven
zij dient de weerstand van de Natie te verhogen
Zij is geroepen om de binding te verwezenlijken tussen het
Leger en de Natie.
In dit verband wordt ook klare taal gesproken over het feit
dat te veel reserveofficieren na hun demobilisatie geen belangstelling
meer hebben voor het leger, en dat alleen 'actieve' leden een
belangrijke rol kunnen spelen.
Ook op burgerlijk vlak laat de K.R.O.W.B.zich niet onbetuigd.
Talrijke toeristische autozoektochten worden georganiseerd in het
Pajottenland.
Zij kennen heel wat bijval evenals de kinderfeestjes en de
familieuitstappen.
Op 25 mei 1976 roept de K.R.O.W.B. een bijzondere algemene
vergadering samen. De toenmalige nationale ondervoorzitter N.V.R.O. en
medelid R. VAN AERSCHOT, spreekt te dezer
gelegenheid over het N.V.R.O.-programma inzake landsverdediging en over
de onderhandelingen die worden gevoerd met het betreffende departement
betreffende de toekomst van de reserveofficier na de door Minister P.
VANDENBOEYNANTS aangekondigde hervormingen. Enkele leden worden
ambtshalve ontslagen, doch door tussenkomst van de nationale
ondervoorzitter weer in hun functie bevestigd.
Er begint helaas in de schoot van de K.R.O.W.B. een malaise.
Van 1974 af wort het steeds moeilijker om oefeningen met enig
militair karakter te organiseren, mede omwille van het feit dat de
transmissieschool wordt overgeplaatst van VILVOORDE naar PEUTIE.
Ook een nieuw en verjongd K.R.O.W.B.-bestuur kan niet verhelpen aan
deze toestand. De aktiviteiten komen bijgevolg op een laag pitje te
staan en slechts af en toe wordt door enkele reserveofficieren van de
kring deelgenomen aan een oefening. Niettemin wordt al het mogelijke
gedaan om de kring in leven te houden.
Dit lukt dank zij de stevige vriendschappelijke banden, gesmeed tijdens
de voorbije jaren.
begin 1984 wordt een uitgebreide ledenwervingscampagne
gevoerd, mede dank zij de N.V.R.O., die de kring regelmatig adressen
laat geworden van jonge reserveofficieren. Deze aktie levert een
zestigtal nieuwe leden op, wat zou kunnen wijzen op een hernieuwde
belangstelling.
Onmiddellijk worden dan ook schuchtere pogingen ondernomen om te
proberen de K.R.O.W.B. wat nieuw leven in te blazen.
Zo zullen voor 1985 een drietal schietoefeningen worden aangevraagd.
Onder het enthousiaste voorzitterschap van LtKol Willy FAES en een jonge ploeg reserveofficieren stijgt het aantal leden tot 170 in 1988
Er wordt, meestal met 3 à4 ploegen, deelgenomen aan de Nationale Militaire Competitie, aan de Nationale Schietcompetitie en aan verscheidene regionale oefeningen.
Er worden ook verscheiden eigen oefeningen georganiseerd (big bang, Hit en Run. Er wordt ook aktief deelgenomen aan de maandelijkse provinciale schietbeurten (10 x per jaar)
die eerst plaatsvonden in Heverlee en daarna in Peutie.
Maar dit mooie liedje zal dank zij de legerhervormingen niet blijven duren. Door het opschorten van de legerdienst droogt de belangrijkste bron van rekrutering op.
Bovendien werden de mogelijkheden om deel te nemen aan regionale oefeningen en schietbeurten eerst aanzienlijk verminderd en daarna zelfs afgeschaft.
|